Ο εορτασμός της ημέρας αυτής μας βρήκε φέτος την Παρασκευή 17 Μαΐου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μεγάρων. Προσκεκλημένοι να συμμετάσχουμε σε μια δράση ενημέρωσης για την αρχαία ελληνική διατροφή, ερευνήσαμε διάφορες πηγές για τις τροφές, την ποιότητά τους, τα είδη των τροφίμων, την προέλευσή τους, τη συντήρηση, τα σκεύη, μαγειρικά ή σερβιρίσματος, το μαγείρεμα αλλά και τα γεύματα των αρχαίων προγόνων μας, γενικότερα των Ελλήνων αλλά και συγκεκριμένα των Μεγαρέων.
Συγκεντρωθήκαμε λοιπόν στον φιλόξενο χώρο του Μουσείου οι μαθητές του τμήματος Β1 με την υπεύθυνη καθηγήτριά μας, φιλόλογο Αλεξίου Σωτηρία, και τη συνοδό θεολόγο Εξαπηχίδου Παναγιώτα για να παρακολουθήσουμε ντοκιμαντέρ με σχετικό θέμα αλλά και να ενημερωθούμε για τις διατροφικές προτιμήσεις της αρχαιότητας. Ακούσαμε πολλά και ενδιαφέροντα, ρωτήσαμε ακόμα περισσότερα, μοιραστήκαμε όσα εμείς είχαμε συγκεντρώσει για να ανταλλάξουμε πληροφορίες, γνώσεις και εμπειρίες και για να φανταστούμε την καθημερινότητα, τις συνήθειες, τα γούστα στον αρχαίο κόσμο. Μιλήσαμε για τα γεύματα, για συνταγές μαγειρικής και επικεντρώσαμε το ενδιαφέρον μας στην παραγωγή πολλών ειδών ψωμιού από διάφορα δημητριακά, στους ξηρούς καρπούς, τα αποξηραμένα φρούτα και τα γλυκά. Τέλος, αφού βγάλαμε τα συμπεράσματά μας για την ποιότητα της διατροφής των αρχαίων δοκιμάσαμε τις λιχουδιές που είχαμε ετοιμάσει, για να ολοκληρώσουμε το θέμα.
Διαβάστε και φανταστείτε:
Άρτος
Εσχαρίτης (ψωμί ψημένο σε πήλινη σχάρα),
Συγκομιστός (ψωμί φτιαγμένο με άλευρα από διάφορα δημητριακά),
Τυρόεις (τα γνωστά μας τυρόψωμα )
Διπυρίτης (το παξιμάδι, λεγόταν έτσι, επειδή αφού ψηθεί ως ψωμί κοβόταν σε φέτες και ξανάμπαιναν στον φούρνο για να στεγνώσουν,
Ιπνίτης (ψωμί ψημένο μέσα σε γάστρα)
Θριδακίνη (χορτόψωμο με μυρωδικά),
Κόλλυρα (τα γνωστά μας σημερινά κουλούρια)
Εγκρίδες (τηγανίτες φτιαγμένες με ζύμη, βουτηγμένες στο λάδι και στο μέλι)
Συμπέρασμά μας ήταν ότι σίγουρα οι αρχαίοι Μεγαρείς ήξεραν να τρώνε και να απολαμβάνουν όσο μπορούσαν τα προϊόντα της δικής τους περιοχής αλλά και άλλων. Ήταν αξία καθημερινή το ποιοτικό φαγητό. Γι’ αυτό άλλωστε ο Διογένης ο Κυνικός έχει γράψει για τους Μεγαρείς
«Χτίζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ αλλά τρώνε σαν να πρόκειται να πεθάνουν αύριο!»
