Ο μαύρος ρινόκερος της δυτικής Αφρικής θεωρείται πλέον επίσημα πως έχει εξαφανιστεί,σύμφωνα με την τελευταία έκθεση ζώων και φυτών της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης.Ο ρινόκερος είναι φυτοφάγο ζώο που στηρίζεται κυρίως στην πολύ ανεπτυγμένη αίσθηση της όσφρησης και της ακοής. Αντίθετα, έχει φτωχή όραση και δυσκολεύεται να ξεχωρίσει από μακριά αν ένα ζώο αποτελεί απειλή ή όχι για τον ίδιο. Έτσι μπορεί να επιτεθεί προληπτικά, δίνοντας την εντύπωση ευέξαπτου ζώου. Ευτυχώς για τους εχθρούς του, δυσκολεύεται να κάνει στοχευμένες επιθέσεις.Παρά το μεγάλο βάρος τους, που ξεπερνά τα 1.000 κιλά στην περίπτωση του μαύρου ρινόκερου.
Η Αρκτική αλεπού ,γνωστή και ως «πολική αλεπού», ζει στην αρκτική τούνδρα της Ευρασίας και της Βόρειας Αμερικής, της Ισλανδίας, της Γροιλανδίας και του Svalbard, καθώς και στα νησιά των βόρειων ακτών της Σιβηρίας και του Καναδά.Το καλοκαίρι, έχει λεπτότερη καφέ, σκούρα καφέ ή κίτρινη γούνα και το χειμώνα είναι χοντρή και λευκή. Το χρώμα της γούνας της, της επιτρέπει να είναι καμουφλαρισμένη ενάντια σε αρπακτικά ζώα (πολικές αρκούδες, αδηφάγους, χρυσούς αετούς), αλλά η λιμοκτονία κατά τη διάρκεια του χειμώνα είναι πιθανότατα η κύρια αιτία θνησιμότητας.Είναι σαρκοφάγο ζώο που τρέφεται συνήθως με σάπιο κρέας φάλαινας ή τα αποφάγια από τα θύματα των πολικών αρκούδων. Επίσης τρέφεται με μικρότερα ζώα όπως λαγούς, αμφίβια και ευάλωτα νεογνά φώκιας, που έχουν απομακρυνθεί από το κοπάδι τους.
Ο γιγάντιος μυρμηγκοφάγος είναι ένα μεγαλόσωμο ζώο που ζει στην Νότια Αμερική. Όπως λέει και το όνομα του τρώει μυρμήγκια και μπορεί να καταπιεί 30.000 μυρμήγκια κάθε μέρα. Δεν έχει δόντια όταν τρώει μυρμήγκια μαζί καταπίνει και βότσαλα που τον βοηθάνε να αλέσει την τροφή του μέσα στο στομάχι του.όμως όταν απειλείται και δεν υπάρχει διέξοδος σηκώνεται στα πίσω πόδια και κάνει επίθεση με τα νύχια. Έχει γλώσσα ίση με το μέγεθος ενός ανθρώπινου χεριού και είναι καλυμμένη με κολλώδες σάλιο μικροσκοπικλες προεξοχές που τον βοηθούν να βγάζει τα θύματά του έξω από τις φωλιές τους. Οι μαμάδες κουβαλούν τα μικρά τους στις πλάτες όταν περιπλανώνται για να βρουν φωλιές μυρμηγκιών.Το μικρό ταιριάζει με το χρώμα του τριχώματος της μαμάς του και δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κάποιος ότι είναι εκεί.
Πρόκειται για πτηνά που δεν μπορούν να πετάξουν τα οποία κατοικούσαν κατά χιλιάδες στο νησί του Γκουάμ. Ο πληθυσμός τους άρχισε να μειώνεται γεωμετρικά όταν αποτέλεσαν θήραμα για ένα είδος φιδιών που εισέβαλε στο νησί. Σήμερα ζουν σε προστατευόμενο περιβάλλον τόσο στο Γκουάμ όσο και σε ζωολογικούς κήπους στις Η.Π.Α. ενώ τελευταία γίνονται προσπάθειες να τα αφήσουν να αναπαραχθούν στη φύση.
Σύμφωνα με την μελέτη, η κύρια αιτία που το σπάνιο αυτό πουλί έχει εξαφανιστεί είναι η ανθρώπινη παρέμβαση και η αποψίλωση των δασών, όπου ζούσε ο παπαγάλος. Το είδος αυτό είναι ένα από τα οκτώ που έχουν χαθεί από τη φύση. Ο Stuart Butchart, επικεφαλής επιστήμονας του BirdLife International, δήλωσε ότι η νέα μελέτη έδειξε ότι μία κρίση εξαφάνισης είναι σε εξέλιξη σε μεγάλες ηπείρους, λόγω της καταστροφής των φυσικών οικοτόπων. Πλέον, σε άμεσο κίνδυνο βρίσκονται συνολικά περισσότερα από 26.000 είδη σε όλο τον κόσμο με τους επιστήμονες να προειδοποιούν πως θα υπάρξουν μαζικές εξαφανίσεις. Πάντως, μπορεί ο μακάο Spix να έχει εξαφανιστεί από τη φύση ωστόσο 60 με 80 παπαγάλοι του είδους αυτού βρίσκονται σε αιχμαλωσία.