Το μπετόν είναι το βασικότερο δομικό υλικό της εποχής μας. Αποτελείται από τσιμέντο, νερό, χονδρά αδρανή (χαλίκια) και λεπτότερα αδρανή (άμμος).
Μερικές φορές στην παρασκευή του χρησιμοποιούνται και τα πρόσμικτα που επηρεάζουν κάποιες ιδιότητες του σε νωπή ή σκληρυμένη κατάσταση: π.χ. εργασιμότητα, (πόσο εύκολα δουλεύεται), αντοχές σε θλίψη ή παγετό, μείωση της διαπερατότητας σε νερό κ.λ.π.
2) Το νερό και το τσιμέντο σχηματίζουν τον τσιμεντοπολτό, μια μορφή δηλαδή κόλλας που συγκολλά τα αδρανή (χαλίκια και άμμο) και έτσι βοηθά στην λήψη ενός ισχυρού λιθώματος.
3) Το κλειδί για να παράξει κανείς ένα δυνατό κι ανθεκτικό στο χρόνο μπετόν είναι η σωστή αναλογία κι ανάμιξη των συστατικών του. Εάν δεν υπάρχει αρκετός τσιμεντοπολτός για να γεμίσει τα κενά μεταξύ των αδρανών το μπετόν θα είναι και δυσκατέργαστο αλλά υπάρχει και σοβαρή πιθανότητα να δημιουργηθούν πόροι και κενά (τα κενά αυτά τα αποκαλούμε ”φωλιές αδρανών”).
Από την άλλη μεριά μεγάλη αναλογία τσιμεντοπολτού είναι και αντιοικονομική και θα προκαλέσει ρωγμές γιατί έχει την φυσική τάση να συρρικνώνεται.
4) Οι πολύπλοκες χημικές αντιδράσεις μεταξύ του νερού και των κόκκων του τσιμέντου (των συστατικών δηλαδή του τσιμεντοπολτού) είναι η βάση της δημιουργίας του μπετόν. Η όλη διαδικασία που μπορεί να κρατήσει πολλούς μήνες ονομάζεται “ενυδάτωση” του τσιμέντου.
5) Η ποιότητα του τσιμεντοπολτού ορίζει και την ποιότητα του μπετόν. Η ποσότητα του νερού που μπαίνει ή καλύτερα ο λόγος νερού/τσιμέντο είναι θεμελιώδης για την ποιότητα του τσιμεντοπολτού και συνεπώς και του μπετόν.
Όταν βάζουμε πολύ νερό στο μείγμα του μπετόν, το μείγμα είναι λογικό να γίνεται πιο ευκατέργαστο.
Αυτό όμως έχει και το τίμημα του που μάλιστα είναι πολύ σοβαρό. Όταν το περίσσιο νερό – αυτό δηλαδή που δεν συμμετέχει στις χημικές αντιδράσεις – εξατμίζεται αφήνει πίσω του πόρους αέρα που αδυνατίζουν το μπετόν.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι να μπαίνουν στο μείγμα οι ελάχιστες δυνατές ποσότητες νερού που να εγγυώνται όμως τη σωστή κατεργασία και τοποθέτηση του.
6) Το μπετόν στην αρχή είναι σε κατάσταση πλαστική, εύκολα κατεργάσιμο. Όσο περνάει η ώρα και προχωρά η ενυδάτωση αρχίζει και γίνεται άκαμπτο και στο τέλος γίνεται ένα σκληρό λίθωμα, δηλαδή μια τεχνητή πέτρα.
ειμαι ενας αλλος
